کارآفرینی تعاریف مختلفی دارد. یکی از اصلی ترین آنها کارآفرینی را فرایندی می‌داند که در آن بتوان با استفاده از خلاقیت، عضو جدیدی را همراه با ارزش جدید، با استفاده از زمان، منابع، ریسک و به‌کارگیری دیگر عوامل به وجود آورد.
قاعدتا تقسیم‌بندی‌های بسیار متنوعی برای انواع کارآفرینی وجود دارد که بسته به نیاز و نگرش ما، می‌توانند بیشتر یا کمتر مفید باشند. در این گفتار به برخی از انواع آنها اشاره می شود.
کارآفرینی فردی: در این نوع کارآفرینی فرد کارآفرین پس از خلق ایده به تامین منابع لازم برای اجرایی کردن آن می پردازد و به عبارت دیگر کسب و کار خود را به صورت مستقل راه اندازی می کند. کسب و کار راه اندازی شده در کارآفرینی فردی می‌تواند از نوع خانگی، اینترنتی، خانوادگی، کوچک و متوسط باشد. کارآفرینان در این کسب و کار همچنین از توانایی ریسک پذیری زیادی برخوردار هستند چرا که خلق ایده ای جدید و راه اندازی کسب و کار نو می تواند با سختی های زیادی همراه باشد.
کارآفرینی درون سازمانی: کارآفرینی درون سازمانی را می توان نوعی کارآفرینی فردی دانست که در چارچوب سازمان انجام می شود و طی آن افراد تلاش می کنند تا فعالیت کارآفرینانه ای در سازمان سنتی انجام دهند. نکته مهم در تفاوت کارآفرینی سازمانی و درون سازمانی آن است که کارآفرینی درون سازمانی در سازمان هایی رخ می دهد که نمی تواند محیطی مناسب برای خلق ایده ها و نورآوری در سازمان ایجاد کنند بنابراین کارآفرینان درون سازمانی افرادی هستند که اغلب بدون حمایت سازمان و به صورت انفرادی به کارآفرینی می پردازند.
کارآفرینی سازمانی: کارآفرینی سازمانی اکسیری است که می تواند هر سازمانی را از رخوت و یکنواختی نجات دهد. متاسفانه بسیاری از سازمان ها اسیر یکنواختی در فرایند مدیریتی و محصولات تولیدی می شوند و عملا بعد از گذشت سال ها هیچ تغییری در روند کاری آنها ایجاد نمی شود. کارآفرینی سازمانی به سازمان ها کمک می کند همه کارکنان بتوانند در نقش کارآفرین انجام وظیفه کنند. این نوآوری همچنین در محصولات و نظام های مدیریتی سازمان نیز ایجاد خواهد شد.
کارآفرینی اداری: در این نوع کارآفرینی، توسعه تولیدات، فرایندها و شیوه های جدید یا توسعه موارد موجود، الویت بالایی دارد و به عنوان سرمایه گذاری جدید کارکنان فنی، علمی و مدیران و مجریان محسوب می شود. مدیریت باید منابع و امکانات را حفظ کند و کارگران ماهر باید برای عقاید جدید تلاش کنند. فرهنگ برای نوآوری، ارزشی به مراتب بالاتر از شرایط بوروکراسی قایل است.
کارآفرینی شرکتی: کارآفرینی شرکتی را می توان تعهد شرکت به ایجاد محصولات جدید و نوآوری درون سازمان دانست. به عبارت دیگران کارآفرینی شرکتی به دنبال ایجاد و معرفی محصولات جدید و نظام های سازمانی نوین است. در کارآفرینی شرکتی کارآفرینان با در نظر گرفتن محدودیت ها و کاستی های محصولات اقدام به نوآوری و توسعه محصولات می کنند.
کارآفرینی پرورشگاهی: کارآفرینی پرورشگاهی در درون شرکت ها شکل می گیرد. با توجه به مخاطره بالای نوآوری در شرکت های تجاری، این شرکت ها اقدام به ایجاد واحد های نیمه مستقل برای اندیشیدن، آغاز کردن و تقویت شرکت های جدید می کنند.
کارآفرینی ابتکاری: در این رویکرد، نوآوری محدود به تقلید یا ایجاد تغییرات ساده در بسته بندی یا طراحی است.
کارآفرینی اجتماعی: کارآفرینان اجتماعی افرادی خلاق و نوآور هستند که برای حل مشکلات بزرگی که جامعه و دولت آن را برطرف نکرده و قادر به حل کردن آن نیز نبودند، ایده‌ها و افکار خلاقانه انقلابی داشتند و برای حل مشکلات اجتماعی تلاش می‌کنند. کارآفرینی اجتماعی همچنین طیفی از موضوعات مختلف از جمله تعریف رسالت، شناسایی فرصت ها، بسیج منابع، تمرین مسئولیت پذیری، مدیریت ریسک، درک مشتری، نوآور بودن، مدیریت مالی و توسعه برنامه را شامل می شود. به عبارت دیگر کارآفرینان اجتماعی با شناخت مسائل و مشکلات اجتماعی، اقتصادی و آموزشی جامعه سعی دارند تا با رویکردی نوآور و خلاق به حل آنها بپردازند.اهمیت شناخت انواع کارآفرینی در آن است که بدانیم که کارآفرینی در بسیاری از موقعیت های زندگی به کار می آید. حال آنکه برخی با محدود کردن آن این تصور را به وجود آورده اند که تنها کسانی که می خواهند یک کسب و کار جدید را راه اندازی کنند به آموزش های کارآفرینی نیازمند هستند. کارآفرینی همچنین در سطوح مختلف و به صورت فردی، گروهی و اجتماعی می تواند انجام پذیرد.
کارآفرینی فرصت گرایانه: رویکرد فرصت گرایانه بر ارزیابی و گسترش توسعه نوآوری های مبتنی بر فناوری داخلی و خارجی تاکید می کند. وجود یک محصول برتر نشانه های رویکرد فرصت گرایانه در قبال کارآفرینی درون سازمانی است.
کارآفرینی اکتسابی: همانطور که از نام کارآفرینی اکتسابی نیز مشخص است در این نوع از کارآفرینی به اکتساب توانایی های فنی سایر شرکت ها و از طریق همکاری، مشاوره یا انعقاد قرارداد با آنها صورت می گیرد تا به دستاورد های تکنولوژیکی آنها دست یابد.
